Neden oyun oynarız? Oyun güdüsünü tanımlayacak olsan bunu nasıl anlatırdın?

D.K.: Topluluk öncesi insanın oyun oynadığına dair bir bilgimiz yok. Oyunun insanın topluluk olmasıyla başladığını düşünebiliriz. Av bir oyundur öncelikle. Avlanan insanın av sırasında avlayacağı hayvanla bir oyun oynadığını düşünebiliriz. Bunun ötesinde avladığı hayvanın ruhuyla bir anlaşma yapma, onun ruhunu ikna etme ya da doğanın gizil gücünü doğanın düzenini bozan bu mecburi eyleme ikna etmek için hayvanın kılığına bürünmesi ve onun hareketlerini taklit etmesi, kostüm (post) ve maske kullanması ilk teşkilatlı oyun fikri ve eylemidir. Bugünden bakıldığında oyun sadece bir mecburiyet değil, hayatın dışında bir gerçeklik alanı yaratmak için, başka bir role girmek için, heyecan duymak için, dolmak ve boşalmak için yapılan, eğlence veren bir eylemdir.

Oyun-şiir-zeka arasında nasıl bir bağlantı kurarsın?

D.K.: Oyun da şiir de zekayla kurulan ve zekayı kullandıkça hazzı arttırma garantisi veren bir eylemdir. Sanatta ve edebiyatta oyun önemlidir tabii ama zekanın payını unutmamalıyız. Zekanın kıvraklığı oyunda her iki tarafa da şiirde de hem yazana hem okura büyük haz verir ve beklentinin kırılmasına neden olur. Oyunda da şiirde de beklenti kırmak oyunun anlık hazzını, heyecanını arttırır.

Oyun kuran mısın oyun bozan mısın?

D.K.: Oyun kuranların az olduğu oyun bozanların çok olduğu bir dönemde yaşıyoruz. Her ne kadar itaatsizlik, otonomi bir oyun bozanlık olsa da bizim yaşadığımız dünya kaotik olarak, Vandal olarak oyun bozanların çoğunlukta olduğu bir coğrafya olduğu için bize mecburen ve belki de gönüllü olarak oyun kurmak, oyun teklif etmek kalıyor. Oyun kurmayı, oyuna çağırmayı, oyun teklif etmeyi daha barışçıl ve geleceğe dönük bir eylem ve davranış olarak görüyorum.

Sence dünyanın ilk oyunu nedir?

D.K.: İnsanların tarımsal dönemde kendilerine ya da çocuklarına el yapımı oyuncaklar yaptıklarını biliyoruz. Ben tekerleğin ya da yuvarlak nesnenin icadından beri çember çevirmenin en eski oyunlardan biri olduğuna inanıyorum.