Bugün evim diyebileceğim bir yer yok yarın da

sokağa atılmış bir masaya

tanıdığım biri gibi sarılırım

kaplayabildiğim kadar artık hayatta olmayan üç insan

büyük bir sanatçının kulağı dinler bundan sonrasını

 

Bulunduğum yer

masanın tuttuğu yerden başka

yastığın yüzünden başka 

artık hayatta olmayan 

artık hayatta olmadığı için elinden bir kez çıkan

ve diğer önemli şeylerden başka 

burayı öylece bırakabileceğimden eminim

daha önce yapamadığımdan biliyorum.

 

O masaya oturduğunda her şey hazır olmalı

ben devam etmeyi severim

saydım, bir sürü kapı var

hepsinden geçmeye halim olmadı,

her gördüğüm masaya oturdum 

ama her sandalyeye değil.

 

Kendinden önce kim oturduysa 

oturanın düşüncelerini okuyabilen bir kadının sandelyeye

ben oturdum diyelim, benden sonra oturduğunda

hakkımda ne bileceğinden,

hayatta en çok bundan korkarım

siz ayakta durmam bir tercih sanırsınız.

 

Masanın etrafında bir gün bir anlam bulur

biri gelirse belki bir gün

ağzını açacak olursa yuvarlanmasın

bir dayanağı olsun

bir gün biri gelinceye dek

yaslanacağı anlam için 

birkaç sandalye var, ben oturmam

fakat böyle evlerde uykumu kaçıran kapıdır

tiroidlerimdeki büyüme bundan.

 

O her şeyi sıfırdan yapmanın peşinde

ben hazıra konmayı severim.

 

O ayarladığında

evdeki hiçbir eşya 

diğerine gölge etmeyecek şekilde batar güneş,

evler sırta geçirmek için değil.

 

Ben ayarladığımda doğrusunu bildiğim halde

anlatmayı severim,

 

ahşap günbatımından sonra çıkık bir omuz gibi.

 

O koltuğa oturduğunda dünyası bir adım,

bana bir koltuk uzatsanız

içine gömüldüğüm diğer şeyler gibi

onu da diğer uca taşırım.

 

İlk büyüdüğümüz ev nereye uzanacağımızdır,

kollarım kısa anlaşılan,

Gedikpaşalı’nın önündeki çınarı kestiklerinde on yaşındaydım

camdan toz bezini silkeleyen kadın

bazen gözümü kapatırım ve aynı kadın

bir hazzı özgürleştirir gibi tozuyla değiştirir.

 

Koridorun ucundan

ananem her telefonda

evlilik ne zaman diye sorar.

 

Bugün evim diyebileceğim bir yer yok yarın da

çöpü pazarları çıkarıyorum anane, geridönüşümü cumaları 

iki yıldır burada yaşıyorum fakat

insan yüzü gördüğüm yok

yabanileştiğimi düşünüyorum.