herkesleşme tecrübesinin bir kibri var 

her şeyin geçeceğini teselli cümlesi olarak söylüyor

bıçağımı sallıyorum, kamu önünde, şimdi

kendimi gerçekleştiriyorum

 

inanmayı bırakmaktan başlayarak, elbette kapı da diyebilirdim

doğru yere açılırsa kapı da inançtır nasıl açıldığından bağımsız

kafa atarak, yumruklayarak, tekmeleyerek 

ki zor olsun kapı da icabında gayrete aşıktır

gül dedik mi dikenin gelmesinden sudan zehir

dağın ardından ova gelmez daha yüksek bir dağ ardından daha

insan insanın değil, herkes kendinin kırığıdır

gibi şeyler, bir şeyler

 

ezberi kuvvetliler ön safta, ayakta, alkış çalıyor, ritm tutuyor

herkes korkunç mutlu 

herkes korkunç mutluyken mutsuz olmak yok

kokuşmuşluğun kokusunu alamayan köpekler gibi

izini sürmeyi unutmuş brokoli yiyen köpek fikri

kimseyi rahatsız etmiyor

 

yılmadan inşasına malzeme taşımış insanlar arasında

sular altında günlerce nefessiz bıçağa konuşmuş

bir takım hezeyan ve vesveseler eşliğinde

kabul etmeyi kabul etmiş yani bir bakıma pes etmiş

kendini çekiç gibi sallayanlardan kendini çekmiş

sıyrıklarla ve kanla kısa çöp gibi çekmiş

toprağa bastırmış, can suyu vermiş, filizlendirmiş

inanmayı bırakmayı namlu gibi kendine doğrultarak

evet iyileşmek buradan başlar işte ben teyit ediyorum 

gerçekleşmemi teyitliyorum

söz bir organdır el gibi göz gibi, halk arasında yara denir 

yarayı ve halkı teyit ediyorum arayı teyitlemiyorum

bir aralık gibi dikiliyorum karşınıza

 

karşınızda olmanın bir anlamı var

bütün olarak olmasa da yani bir organı kopmuş, bütünden kalan ne varsa

dinamitle patlatılmış binanın karşısına ev dikmek

hayır resmin bütününü görmek istemiyorum

ki bozuldu bakın inanmayı bırakmak diyorum

inançsızlığı büyüterek, emzirerek

alın size şifa olsun

en temizinden bir piçliği işaretlemek.