Işığın yosuna yakınlığından başlıyor
hikaye de
insanlardan önce insanlardan öte
tür becerisi kazanıyorum sessizleşerek.
Halbuki yosunlar için de kolay değil.
Tülden bir adımın kendine
ulaşma ihtimali de ne?
Aşkın kalpsiz bir bedene yerleştirilmesi ya da?
cesaret ister, öylece bir yosun için
dişleri susturur ve mağaraları açar.

Tarihleri görünür üzerine inşa etmede
yeterince iyi değilim.
Oysa bu bilinir
kasvetli yosun da kasvetli yosun ismiyle
çekildi kasvete.
Tarihe, annesi ismiyle seslenince
çeki düzen vermesi gibi kendine.
Veya varlığı varlığıma muhtaç olmayan
bir düzeneğe sakladıklarım
yosunun benden habersiz güzelliği,
benim haberdarlığımdan bıkkın akrabalığımız
şimdileri anlatma çabası da denebilir kısaca:
yeşil-sakin-tuzlu-sessiz
bir serseri için ünsüz isim bulun
hadi.

Belki yeni bir alfabe,
sesi olmayan varlığa
okyanusa kulak vermek için.