kendi boşluğunu kuşatan bel olmuş çit bu
çit çit
çitte dokumsu psike çit tomurcuk çit
ayışığı değdi
çit yosun yoğruşan ışıl
çitte ben ipeksi ten

çocuklarsa zaman
balonlar nefesini tutmuş
sönmemiş, patlamamış
kanamamış, rengi kırmızı

belinden sarıyorum
akan terinle yosunlar kamaşıyor
yosunlar yerinden sökülmüyor, kımılmıyor
cam berraklığında iki bıçak
kör oluyor kokuna bileniyor
Geçimsiz sahte otlara bürünüyor içine girebilmek
yanabilmek için

kale ve çitin ve kale ve çitin ve kale ve çitin