ev

FİLİZ ZİBEK

üzülme tane tane anlatacağım
herkesi herkes yapan şey,
annelerin ısrarla Allah’a giden hali gibi
bir gün nasıl bitirilir onu bilenlerin işi.
onlar, dünya ayak sesleriyle doludur derler
umur yüz yüze bakmanın adıdır
bunu sadece söylerler.
hep tek başına çekmişsen, gitmek fiilini
ve çoktan bırakmışsan mutlu sonlara inanmayı
kim kimin umurunda, bak onu da bilirsin

evleriyle konuşan kadınları anlamalısın
sesiyle kapanan kapıları
duran, o akmayan evleri
anlamalısın
dünyayı gözümüzden düşüren
evlerin tozunu, gözlerin ve ocakların tuzunu
mutluluk çalıştığımız dışarıların eve dönüşünün
süklüm püklüm kederini.

en çok hayatın hakkından gelememişler bilir
kendini etinden sıyırıp, kendine seyirci kalanlar
evet, bir onlar bilir
bakabileceği en uzak yer neresi
çok üzülerek edinilmiş bir bilgidir çünkü
kendinden başka gidebileceğin hiçbir uzaklık yoktur.