annelik
Çev: Sevinç Çalhanoğlu
Hayat doğurdum.
Karnımdan çıktı
ve yaşamımı feda etmemi istiyor
bir Aztek tanrısı gibi.
Küçük kuklaya doğru eğiliyorum
bakışıyoruz
dört gözümüzle.
‘Beni yenemeyeceksin,’ diyorum.
‘Kıracağın bir yumurta olmayacağım
dünyaya karışmak için telaşla
üzerinden geçeceğin bir köprü hayatına açılan yolda
kendimi savunacağım.’
Küçük kuklaya doğru eğildiğimde,
küçük parmağın küçük hareketini
fark ediyorum
ki kısa bir süre önce hâlâ içimdeydi
ince bir deri altında,
kendi kanımın dolaştığı.
Ve aniden altında kalıyorum
büyük, ışıldayan dalgasıyla
tevazunun.
Güçsüz, boğuluyorum.
Bu yüzden mi tapıyorum kendime
etimin meyvesinde
sunuyorum kendimi fedakarlık adına
yamyam bir içgüdü tanrısına
Direnme gücünü nereden bulacağım
bu kadar zayıf olan nedir?
Küçük kukla için hava kadar gerekli
sevgiye direnmeden teslim oluyorum
hava nasıl esir ediyorsa kendini
hayata aç bu küçük akciğerlere.
Maternity
I gave birth to life.
It went out of my entrails
and asks for the sacrifice of my life
as does an Aztec deity.
I lean over a little puppet,
we look at each other
with four eyes.
“You are not going to defeat me,” I say.
“I won’t be an egg which you would crack
in a hurry for the world,
a footbridge that you would take on the way to your life.
I will defend myself.”
I lean over a little puppet,
I notice
a tiny movement of a tiny finger
which a little while ago was still in me,
in which, under a thin skin,
my own blood flows.
And suddenly I am flooded
by a high, luminous wave
of humility.
Powerless, I drown.
Do I thus adore myself
in the fruit of my flesh
do I offer myself for a sacrifice
to a cannibal god of instinct
Where will I get the strength to resist
what is so weak?
Necessary for the little puppet as air,
I let myself unresisting be swallowed by love
as the air lets itself be swallowed
by these tiny life-starved lungs.
Polish; trans. Czeslaw Milosz & Leonard Nathan